با توجه به خاصیت مواد عالی آن ، توپ داخلی فولاد ضد زنگ سازگاری خوبی را در شرایط دمای شدید نشان می دهد. هنگامی که توپ داخلی فولاد ضد زنگ در یک محیط کار با درجه حرارت بالا قرار دارد ، عملکرد آن عمدتاً به مقاومت حرارتی خود مواد بستگی دارد. فولاد ضد زنگ آستنیتی هنوز هم می تواند استحکام مکانیکی خوبی را در محدوده 300-500 ℃ حفظ کند ، اگرچه ممکن است سختی کمی کاهش یابد. از آنجا که دما همچنان به 500-800 ادامه می یابد ، فولاد ضد زنگ مارتنزیتی با گرما به درستی تحت درمان با گرما و فولاد ضد زنگ سخت بارش ، ثبات با درجه حرارت بالا را نشان می دهد و می تواند سختی و مقاومت کافی را حفظ کند.
اثرات اصلی محیط های درجه حرارت بالا شامل اکسیداسیون تسریع شده در سطح مواد ، اثرات انبساط حرارتی و مشکلات کاهش سختی احتمالی است. این عوامل ممکن است منجر به کاهش دقت مناسب و افزایش اصطکاک شود. برای پاسخگویی به این چالش ها ، مهندسی اغلب اقداماتی از قبیل انتخاب مواد مقاوم در برابر درجه حرارت بالا ، استفاده از درمان های خاص سطح و بهینه سازی راه حل های روغن کاری را اتخاذ می کند. به عنوان مثال ، استفاده از پوشش های مقاوم در برابر درجه حرارت بالا یا روان کننده های جامد می تواند عملکرد را در شرایط دمای بالا به طور قابل توجهی بهبود بخشد.
در شرایط دمای پایین ، فولاد ضد زنگ آستنیتی عملکرد خوبی دارد ، و چقرمگی عالی درجه حرارت پایین آن باعث می شود تا از -200 ℃ تا -50 action با محیط های شدید سازگار شود. این ویژگی باعث می شود آن را برای کاربردهای موجود در تجهیزات دما فوق العاده کم ، ماشین آلات قطبی و هوافضا مناسب کند. بر خلاف محیط های درجه حرارت بالا ، چالش های اصلی شرایط دمای پایین ، مشکلات انقباض مواد و روانکاری است.
انقباض مواد در دماهای پایین ممکن است بر دقت مناسب بین اجزای تأثیر بگذارد و روان کننده های معمولی تمایل به شکست در دمای پایین دارند. برای این مشکلات ، انتخاب موادی با سختی درجه حرارت پایین ، بهینه سازی طراحی ساختاری برای جبران تغییر شکل انقباض و استفاده از روان کننده های خاص با دمای پایین ، راه حل های متداول هستند. فولاد ضد زنگ آستنیتی به دلیل عملکرد عالی در دمای پایین ، به ماده ترجیحی تبدیل شده است.
از طریق تجزیه و تحلیل مقایسه ای ، می توان دریافت که توپ داخلی فولاد ضد زنگ در سازگاری دما از مزایای قابل توجهی برخوردار است. در محیط های درجه حرارت بالا ، باید به مقاومت به اکسیداسیون و ثبات حرارتی توجه شود ، در حالی که در محیط های دمای پایین ، باید به چقرمگی مواد و ثبات ابعادی توجه بیشتری شود. این که آیا این دمای بالا یا کاربرد درجه حرارت پایین است ، انتخاب مواد معقول و طراحی ساختاری عوامل اصلی برای اطمینان از عملکرد پایدار هستند .
